بسیاری از افراد  فکر می کنند پیشگیری و درمان بیماری ها فقط با قرص و دارو امکان دارد و بقیه امور زندگی، اینکه کجا بروند، کجا نروند، چطور بخورند و چطور بخوابند، ربطی به بیماری و سلامتی شان ندارد، برای مثال گمان می کنند هرجا که شد و با هر وضعیتی که بخوابند، در سلامت آنها تاثیری ندارد.

بطور مثال: پدر سرفه می کند. پدر سال هاست که سرفه می کند. نیمه شب ها بچه ها با صدای سرفه پدر از خواب بیدار می شوند، اما از جایشان تکان نمی خورند. دراز کشیده در رختخواب در اتاق خودشان، چشم ها باز و دوخته به سقف گوش می دهند به صدای سرفه ها؛ مادر به آشپزخانه می رود و برای پدر آب می آورد و آرام پشتش می زند. پدر سرفه می کند... بچه ها آرام به خواب می روند و باز پدر سرفه می کند. سال هاست که سرفه می کند.

شاید شما هم در خانواده تان مشابه چنین موردی را داشته باشید: سرفه ها و تنگی نفس های شبانه. ما در یاتاک سعی داریم تا شمارا با زوایای دیگری از خواب روبرو کنیم. اگر کیفیت خواب شما بالا باشد شادابی شما نیز در طول روز بالا میرود و سبک زندگی شما تغییر میکند.
در برخی بیماری های تنفسی، مثل آسم و بیماری انسداد مزمن ریوی، این حالت اتفاق می افتد، یعنی مدتی در حالت دراز کش بودن، باعث تشدید انسداد راه های هوایی و تنگ شدن آنها می شود و به این ترتیب سرفه و تنگی نفس اتفاق می افتد.

در نارسایی قلبی، وقتی قلب به اندازه کافی و موثر نتواند کار پمپ مانند خود را انجام دهد، چنین وضعیتی رخ می دهند؛ یعنی ریه فرد به حالت خوابیده نمی تواند کار خودش را به سرانجام برساند.

همین طور در بیماری های دیگری مانند بازگشت اسید از معده به مری که به دلیل بدکارکردن دریچه بین مری و معده به وجود می آید ممکن است چنین حالتی اتفاق بیفتد و درازکشیدن باعث برگشتن اسید از معده به مری شود و بنابراین فرد صبح ها با حالت ترش کردن و حتی تهوع و استفراغ بیدار می شود.

همه اینها نشان می دهد که خوابیدن در بعضی شرایط به جای آن که باعث تمدد اعصاب و آرامش و نیرو برای کار روزانه شود، می تواند نیرو و توان انسان را بگیرد و حتی او را دچار مشکلات مرگباری کند.

تنگی نفس، به خصوص اگر در بیماری آسم و یا نارسایی قلبی رخ دهد، مسئله ای ساده نیست و اگر به موقع به فرد کمک نشود، ممکن است جان او را هم بگیرد.

پس برای ایمنی و سلامت، حتی در اتاق خواب هم باید فکر کرد و برنامه ریزی داشت. اگر تا حالا گذرتان به بیمارستان افتاده باشد، شاید دقت کرده باشید که چطور تخت های بیمارستان، پشتی های قابل تنظیم دارند. دسته ای در کنار تخت ها در نظر گرفته شده که با چرخاندن آن می توان محلی را که زیر سر بیمار قرار می گیرد بالا و پایین برد.

این تنظیم ارتفاع، برای جلوگیری از همه این اتفاقاتی است که در بالا گفته شد.

کسانی که دچار هر یک از مشکلات آسم، نارسایی قلبی، ریفلاکس (بازگشت اسید از معده به مری) و یا بیماری انسداد مزمن ریوی و برونشیت مزمن هستند، باید ارتفاع سر خود را تا حدی که احساس راحتی در تنفس می کنند بالا بیاورند.

اما این بیماران وقتی از بیمارستان مرخص می شوند، چه باید کنند؟
تخت ها و تشک هایی که قابلیت تنظیم ارتفاع دارند و می توان آنها را در منزل هم استفاده کرد، برای این بیماران مناسب است. اما لازم نیست حتما تشک یا تخت شما شکل ویژه ای داشته باشند تا از خطرات فوق پیشگیری کنید. کافی است چند عدد بالش اضافه تر در دسترس داشته باشید و ارتفاع سر خود را با آنها هر تعداد که می خواهید تنظیم کنید.

اتفاقا ارتفاعی که در آن تنگی نفس یا سایر علایم را نداشته باشید، شاخص خوبی برای تعیین درجه پیشرفت بیماری تان خواهد بود. به این معنا که اگر در طی یک ماه متوجه شدید که برای یک خواب راحت باید بالش اضافه خارج کنید، باید برای تنظیم دوز داروهایتان به پزشک خود مراجعه کنید.